เมื่อยัยแอน เด็กสายแคลฯต้องมาคุยกับฝรั่ง 😁

วันนี้ เมื่อตอนบ่ายแก่ๆ นั่งเล่นเกมส์อยู่กับน้องๆ จู่ๆทุกคนก็ตะโกนลั่นเรียกยัยแอนออกไปหน้าบ้าน ตอนแรกก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น พอวิ่งออกไปเท่านั้นแหละ ชัดโป้ง~ ฝรั่งสาวสองคน อยู่บนรถตู้ เค้าพยายามจะบอกทางรถตู้ ให้ไปส่งที่หมาย ซึ่งตอนแรกก็คุยกันไม่รู้เรื่อง เพราะเรานี่หละ งงอยู่กับคำว่า “Volunteer” คือไรแว้ วิ่งสิครัช วิ่งยัยแอน วิ่งไปหยิบมือถือ เปิดแอพ Google translate ออกมาช่วยชีวิตตัวเองไว้ ซึ่งก็ทันอีกแล้วนะครัช (อดีตก็เคยต้องไปนั่งคุยกับฝรั่งแล้วแปลคำว่า guess ไม่ออกเหมือนกัน 😁) แล้วก็จับใจความได้ว่า เขาจะไป หมู่11 หนองสาหร่าย แต่ต้องเข้าไปทางซอยนี้ ยังไงก็ไม่ไปท่ารถใหม่เพื่อนั่งรถวนกลับมาหรอก (คือตอนแรกทุกคนที่บ้านไม่รู้ว่าหมู่11อยู่ตรงไหน ไปทางไหน ก็เลยอยากให้เขาไปท่ารถคุยกับคนที่ท่าไรประมาณนั้น) แต่พอคุยไปคุยมา พี่เปิดแอพเช็คที่อยู่ ก็เห็นว่าแผนที่บอกหมู่11อยู่ตรงศูนย์ฝึกยุทธวิถี เราก็เปิดมั่ง เออ เหมือนกัน พวกเราเลยติ๊ต่างว่าคงใช่แหละ ตรงนี้หละมั้ง ก็เลยให้พี่คนขับรถตู้กลับท่ารถไป(เพราะพี่เขารีบ) แล้วก็จะให้น้าวินพาไปส่ง แต่น้าบอกว่า คนละ150฿นะ พอบอกราคา ฝรั่งสาวสองคนเขาไม่โอเคกับราคา เพราะนั่งจากกรุงเทพมาตั้งไกลยังแค่160฿ (ในใจก็คิดแหละว่าแพง แต่วิถีอัตรารายได้กับรอบการวิ่งรถทั้งสองแบบมันต่างกัน ก็ไม่รู้จะอธิบายไงให้เขาฟังดี 5555 #เก่งมั่วตลอดยัยแอน) สุดท้าย พ่อเห็นคุยไปคุยมา เลยอาสาไปส่งเอง แค่นี้หละ จบ ฮาาา (สงสารน้าวิน โดนแย่งรายได้ แต่ก็เป็นความโชคดีกำลังสองที่พ่อคิดจะไปส่งนะ ^^) เพราะช่วงพาไปใกล้จะถึง ฝรั่งเค้าขอให้เราโทรศัพท์ให้เค้าหน่อย เค้าไม่มีเงินในมือถือ เค้าจะให้พี่ที่อยู่ปลายสายบอกทางเราต่ออีกที เราก็โอเค พอดีกับถึงศูนย์ฝึกพอดี ก็ได้คุยโทรศัพท์ แล้วก็เลยรู้ว่า ยัยแอนแปลมั่วได้ขั้นเทพมาก!!!! 555555 (สงสารทุกคน ต้องเสียเวลา) แต่ก็ได้รู้จุดหมายละ ให้พ่อคุยเรื่องทางต่อ แล้วพ่อก็พาพี่สาวฝรั่งทั้งสองคนไปถึงจุดหมายโดยสวัสดิภาพ เย่~(แอบเนียนเรียกพี่สาวเพราะเขาสูงกว่าเรา ฮา~ #เหตุผลดีจริงๆ)

ใจความที่สรุปได้ตอนจบทริป จากที่คุยมาระหว่างทางคือ ฝรั่งทั้งสองคน คนนึงชื่อลอล่า คนนึงชื่อลิซ่า (แค่ชื่อยังน่าร๊าก~) ลอล่าเป็นคนสวิสเซอร์แลน (พรหมลิขิตสุดๆ แถบประเทศในฝันของช้านเลย) พีคอีก ลิซ่าเป็นคนเยอรมัน (กรี๊ดดด เพิ่งนึกออกตอนนี้ว่าอยากไปปราสาทนอยชวานฯที่เยอรมัน แต่ดันบอกเขาว่าอยากไปพิพิธภัณฑ์ลูฟ ฮ่าๆ ไอ่มึน จริงๆก็อยากไปหมดนั่นหละ แต่มันผิดเมืองมั๊ยเธอ 😂) และก็เหมือนกับว่าลอล่าจะเรียนสถาปนิค เพราะว่าเราโดนถามไปว่าเรียนอยู่ชั้นไหน เลยตอบว่าจบแล้ว เรียนวิศวะคอม (สงสารสาขา ดั๊นมาเจอคนอย่างยัยแอนห่วยภาษาขั้นเทพ 555) แต่เค้าก็ถามต่ออีกนะว่าชอบเรียนอันนี้หรอ จริงๆอยากจะบอกว่ากลางๆ เฉยๆ แต่คือไร บอกไม่เป็น เราก็เลยบอกไปว่า ชอบสถาปัตมากกว่า ฮ่าๆ (สงสารสาขากำลังสอง) แล้วเขาก็เลยเชียร์ให้เราเรียนแต่เราก็บอกว่ารอก่อน ต้องใช้เงินเยอะ เลยยังไม่ได้เรียน 🙂 (เหมือนเก่ง จริงๆน้องช่วยฟัง และก็ให้แอพช่วยตอบทั้งนั้น) แล้วน้องก็ถามว่าทำไมชอบที่นี่ประเทศเรา เขาตอบชัดมาก food ^____^(ยิ้มกรุ้มกริ่ม อาหารบ้านเราชนะเลิศ~ แฮ่ๆ😁) แล้วรองลงมาถ้าฟังไม่ผิดเขาคงบอกว่า people funny ส่วนเขามาที่นี่กันเพราะเป็นโปรเจ็คจากที่บ้าน(มั้ง) มาเป็นอาสาสมัครสร้างบ้านดิน มาอยู่ไทยประมาณ5สัปดาห์ และเค้าก็พูดถึงเกาะช้างว่าจะไปเที่ยว แต่น้องเราฟังบอกว่าเค้าบอกว่าไปมาแล้ว อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน 😆

สุดท้ายแห่งความน่ารักและประทับใจ คือพ่อขับรถสะเวี๊ยดสะว๊าดมาก เขาหาที่จับกันใหญ่ (แต่จริงๆปกตินะ อาจจะไม่ชินก็ได้ หรือเกรงใจกลัวไถลมาทับเรามั้ง 😅) แล้วก็ก่อนร่ำลา ได้ถ่ายรูปหมู่กับด้วย ลิซ่ามีโอบแตะไหล่ด้วยอะ น่ารักกันเองมาก ^____^ ปลื้ม แล้วเขาก็บอกว่า perfect แล้วก็ร่ำลา บ๊ายๆ กู๊ดลักกันยกใหญ่ น่าร๊ากกกก

เป็นอีกทริปที่ตลกตัวเองดี จริงๆอยากคุยด้วยนะ อยากมาก แต่พูดเป็นภาษาอังกฤษไม่ได้ ต้องฝึกอีกเยอะเลย แล้วก็มิกล้าขอเฟส กลัวแบบเป็นพื้นที่ส่วนตัวไรงี้ เลยได้แต่ยิ้ม 

^_______________^

#ยัยแอนjustsmileonlythailland